İnanır mısın

İnanır mısın bende unuttum yazmayı.
Hiç olmadığım kadar mutsuz ve hiç olmadığım kadar mutlu hissettim gurbette. Ama hiç birinde de yazasım gelmedi.
Şimdi sen bana uzaksın diye bu belki.
Belki güneş burada İzmir'de olduğu kadar güzel doğmadığı için. Hatta bazı günler güneşi görmediğim için.
Belki deniz, belki de martılar olmadığı için.
Belki duymadığımdan arabaların radyosundan gelen duygusal şarkıların sesini.
Belki de sokaklarda hiç kedi köpek olmadığından.
Üşüdüğümden belki. Hatta belki de kömür sobası olmadığından.
Belki yediğim domatlar tarla olmadığı için.
Belki meyveler tatsız diye. Belki Türk Kahvesi içimi ısıtmadığı için.
Gözlerinin kahvesi buradaki insanların renkli gözlerinde yok diye belki. Belki o renkli gözlerin içi seninkiler gibi gülmediği için.
İnanır mısın bende unuttum yazmayı.
Unutmama rağmen yazdım, aşka doymadığım için...

Doyulacak bir şey değil demiştim ama bu kadar da aç kalmasaydım iyiydi…

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Keyifsiz

Unutulmaz

Mezuniyet